بررسی لرزه خیزی و ساختار یک بعدی پوسته در منطفه تبریز

منطقه تبریز در ناحیه تکتونیکی شمال غرب ایران قرار دارد. این منطقه از نظر لرزه خیزی فعال است. اما اطلاعات کافی و دقیقی در مورد لرزه خیزی و ساختار پوسته در این منطقه وجود ندارد. ما در این مطالعه به بررسی لرزه خیزی و ساختار پوسته در این منطقه می پردازیم. برای این منظور از زمین لرزه های محلی ثبت شده در شبکه ی لرزه نگاری کوتاه دوره دائمی تبریز متعلق به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و دو ایستگاه لرزه نگاری باندپهن دائمی متعلق به پژوهشگاه بین المللی زلزله و مهندسی زلزله استفاده شد. تعداد زمین لرزه های ثبت شده از سال 1996 تا 2006، 728 زمین لرزه ی محلی با بزرگای بزرگ تر از 2 بود که از بین آن ها 361 رویداد با گاف آزیموتی کم تر از 180 درجه و باقیمانده زمان رسید کم تر از 0/1 ثانیه بعد از مکان یابی دوباره انتخاب شدند. سپس زمان رسیدهای این زمین لرزه ها در ایستگاه های مختلف برای پیدا کردن مدل یک بعدی وارون سازی شد. با توجه به یکتا نبودن جواب فرآیند وارون سازی چندین مدل اولیه برای وارون سازی استفاده شد. در نهایت مدل هایی که هم خوانی خوبی با یکدیگر دارند، انتخاب شدند. همچنین چندین آزمایش استاندارد برای اطمینان از این که مدل ها با داده های مشاهده شده تطابق دارند، انجام شد. بهترین مدل نهایی یک مدل 5 لایه تا عمق 35 کیلومتری است. از آن جا که از زمین لرزه های محلی در یک شبکه با گسترش محدود استفاده گردید، مدل ها در اعماق بیشتر از 35 کیلومتر معتبر نیستند. مدل یک بعدی بدست آمده برای سرعت امواج p و s از میانگین جهانی برای مناطق کوهزایی کم تر است، زیرا منطقه ی مورد مطالعه یک ناحیه کوهزایی فعال است. همچنین به منظور بررسی هندسه گسل های فعال، پخش رویدادها در عمق را نیز مورد بررسی قرار دادیم. این بررسی نشان می دهد که قسمت عمده ی گسل های فعال یک شیب نزدیک به قائم دارند و بیشتر زمین لرزه ها در عمق های 10 تا 25 کیلومتری(در پوسته ی بلورین) رخ می دهند.